SRANANG: MI LOBI YU

Hallo lieve allemaal,

Het is alweer een tijdje terug dat ik een reisverslag heb geschreven, sorry!! (vooral sorry mama, ze vraagt er iedere dag om)
Maar ik doe hier ook zo veel leuke dingen en ben zo erg aan het genieten, dat ik niet eens tijd heb om te schrijven..
Toch maar even mijn lieve vrienden en familie op de hoogte stellen van mijn tijd hier.

Het bevalt nog steeds super goed! Ik ben helemaal gewend aan het Surinaamse leven, de cultuur en alles wat het land met zich mee brengt (zelfs de muskieten en kikkers!).

Op dit moment zit ik al op de helft van de tijd die ik heb gekregen voor het project dat ik samen met Manon en Linda doe. We zijn druk bezig met van alles. We hebben veel interviews, bij bijvoorbeeld de medische zending, de universiteit, geneesmannen, etc. Dit is zo ontzettend interessant allemaal! Een paar weken terug hadden we een interview met een dresiman (geneesman) hier in Paramaribo. Hij masseert mensen met botbreuken, verlammingen of verzakkingen. Een verzakking houdt in dat een bepaalde kant van je lichaam aan het zakken is. Hierdoor kan je last krijgen van je darmen, moeheid, slijm in de keel, pijnlijke gewrichten.
De man vertelde me dat hij zag dat mijn sleutelbenen niet op dezelfde hoogte zitten en dat ik dus last heb van verzakking. Ik schrok ervan en moest eigenlijk stiekem best wel lachen, dat heb ik wel weer hoor!! Dus bood hij me aan om me te gaan masseren. Een paar dagen later ging ik naar hem toe. Hij legde van alles uit over het menselijk lichaam en begon eindelijk na een uur te praten met de behandeling. Ik moest op mijn rug liggen en hij bond mijn voeten aan elkaar vast. Ik dacht echt ''Wat gaat hier nou gebeuren?!'' Hij tilde me aan mijn voeten op en duwde mijn knieën naar mijn neus. Ik was al best lenig, maar na deze behandeling helemaal!! Daarna ging hij mijn rug, armen, benen en buik masseren. Het deed gelukkig geen pijn, maar ik was erg moe na de behandeling. Super leuk om zelf een keer zo'n behandeling mee te maken!
Het is zelfs zo dat wij één deze dagen mogen kijken wanneer een andere dresiman iemand met een botbreuk gaat behandelen, speciaal he!

Verder doe ik hier ontzettend veel naast mijn stage. Ik ben begonnen met iedere dinsdag en donderdag avond te gaan kickboksen. Ik wilde het in Nederland al gaan doen, dus heb het hier maar doorgepakt. Het is echt ONTZETTEND zwaar!! Ik heb al 2 weken last van spierpijn op plekken dat ik niet eens weet dat ik er spieren heb.. Maar ik merk dat mijn conditie weer beter wordt en vind het prettig te sporten.
Ook begin ik maandag met vrijwilligerswerk bij het Christoforus internaat . Dit is een internaat voor jongens en meisjes tussen de 14-21 die vanuit het binnenland naar Paramaribo zijn gekomen voor studie. Zij leren hier de normen en waarden van de stad, worden in de gaten gehouden met school en krijgen extra begeleiding. Ik ga op maandag avond huiswerk begeleiding geven en trainingen geven in het aangeven van grenzen op allerlei gebieden. En op woensdagochtend ga ik surveilleren, dat houdt in dat ik op moet schrijven wie allemaal binnenkomt en weer weg gaat.
Ik heb er ontzettend veel zin in en hoop veel te gaan leren.

Maar naast al dit harde werken is er ook tijd voor andere leuke uitstapjes. Zo ben ik afgelopen weekend weer op trip geweest. Dit keer naar Bigi Pan met Paulien, Saskia, Tamara, Mariëlle en Daphne. En ooooooh wat zijn die trips ge-niet-en tot de max!
We gingen zaterdag om 8 uur in de bus. Eerst gingen we naar Groningen, daar hebben we verschillende monumenten bekeken en vertelde de gids over de geschiedenis van deze plaats. Al snel gingen we verder naar Nickerie, waar we na een reis van 6 uur nog een half uur met de boot naar onze slaapplaats moesten. Toen we daar aankwamen heb ik echt mijn ogen uitgekeken. We kwamen aan op een groot ''meer'' waar een stuk of 6 huisjes stonden. De grootste was voor onze groep. Er waren ligbedden, verschillende kamers en vooral een adembenemend uitzicht over het water!
Toen we onze spullen hadden weggezet gingen we weer in de korjaal. We gingen een stuk varen om flamingo's te zien. Helaas vlogen de flamingo's iedere keer weg en konden we ze niet van dichtbij zien en geen foto's maken. Wel hebben we hele mooie Rode Ibissen gezien (vogelsoort).
Toen we terug kwamen gingen we eten en 's avonds gingen we midden in het donker weer met de korjaal op pad. Dit keer om een kaaiman te vangen (ENG HE!). Het is best wel griezelig om met z'n allen in een bood te zitten en over het pikzwarte water te varen op zoek naar oogjes in de nacht. Na heel lang varen en zoeken hebben onze gidsen uiteindelijk toch een kaaiman gevangen. En wat voor één... Hij was heeel groot en heel eng. We hebben hem meegenomen naar onze slaapplek, omdat hij nog te onrustig was om daar al mee op de foto te gaan. Ik dacht wel even stoer te zijn en wilde op de foto, maar toen ik hem van dicht bij zag durfde ik echt niet meer (ik weet het ik ben een schijterd). Uiteindelijk ben ik er wel naast gaan staan en toen op de foto geweest.
De volgende dag vertrokken we alweer vroeg om naar een modderbad te gaan. We kwamen aan bij een soort strand met echt een zee aan modder! Snel onze kleren uit gedaan en in onze bikini's als echte varkentjes in de modder gaan rollen. Dit was echt super leuk! Iedere keer zat er iemand vast in de modder en het was super zwaar om er door heen te komen, maar wat bijzonder om mee te maken in deze prachtige omgeving.
Helemaal kapot van alle indrukken zijn we weer 6 uur terug gereden naar Paramaribo, heerlijk geslapen in de bus natuurlijk :)

Wat maak ik veel mee he?!
Ik besef me steeds meer hoe bijzonder het is dat ik hier mag zijn en hoeveel ik aan het genieten ben. De tijd gaat zo snel en ik wil nog lang niet terug (ook al wil ik mijn lieve familie en vrienden wel weer zien). Gelukkig zie ik mijn lieve mama, tante en oma volgende week op Curacao.

Ik hoop dat jullie net zo veel hebben kunnen genieten van dit verhaal als ik hier in mijn dagelijkse leventje doe!

Heel veel liefs en een bigi brassa uit SU
MI LOBI YU