Even wennen....
Door: Naomie Ho-Sam-Sooi
Blijf op de hoogte en volg Naomie
14 Maart 2016 | Suriname, Paramaribo
Lieve allemaal,
Ik zit alweer 2 weken in het mooie Suriname. Wat is het wennen hier zeg! Het verkeer, het eten, de hitte, de insecten…alles is anders.
Onze vlucht is goed verlopen, maar was best wel lang. Eenmaal aangekomen op de luchthaven van Zanderij moesten we nog een uur in de rij staan om door de douane te komen. We werden daarna heel vriendelijk opgevangen door iemand van Stage Services en gingen snel de bus in om naar ons huis te gaan. Na ongeveer 2 uur onderweg te zijn geweest kwamen we eindelijk aan bij ons appartementencomplex. Het ziet er mooi uit en ik voel me er al aardig thuis, maar soms best wel druk hoor met 16 meiden bij elkaar..
De eerste 2 weken zijn eigenlijk heel snel gegaan en ik heb vrij weinig uitgevoerd. Het is vooral erg wennen en alles verkennen. We hebben ook onze projectbegeleider ontmoet en een kort gesprek gehad. Alles was nog erg onduidelijk, dus we wisten niet zo goed wat we moesten verwachten. We hebben met onze grote fantasie wel een Plan van Aanpak kunnen maken, maar wachten nog op goedkeuring.
Helaas had ik de eerste paar dagen al erg veel last van de muggen. Mijn voet begon dik te worden en later zelfs een beetje zwart. Ik ben toen naar de dokter gegaan voor een consult. Mijn beide voeten bleken ontstoken te zijn en ik heb daarvoor antibiotica gekregen. Gelukkig gaat het nu allemaal goed! Alleen de muggen zijn heel vervelend…. En laten we het maar helemaal niet hebben over de kikkers die overal rondhupsen! (ENG!!)
De tweede week, op een maandag, kregen we ineens een berichtje of we mee zouden willen naar het binnenland. Dit was even schrikken.. We wisten wel dat we een keer zouden gaan maar hadden niet verwacht dat het zo snel al zou zijn. We hebben met onze begeleider overlegd en zijn als een gek spullen gaan uitzoeken die we mee moesten nemen.
Op woensdagochtend om 8 uur vertrokken we dan met een busje naar het binnenland. Best wel zenuwachtig stapte ik in de bus. Met mij waren Manon (student), Linda (student), Marijn (student), 2 werknemers van Stichting IICA, een vertegenwoordigster van het Ministerie van Regionale Ontwikkeling, 2 mensen van het Ministerie van Landbouw Veeteelt en Visserij, 1 werknemer van Stichting Wan Mama Pikien (daar loop ik ook stage) en iemand van Stichting Sorts.
We zijn ongeveer 6 uur onderweg geweest, maar wat heb ik me ontzettend vermaakt in de bus. De omgeving was adembenemend mooi en ook heel hobbelig haha. Uiteindelijk kwamen we aan en moesten we nog 10 minuten in een bootje, een Korjaal genoemd. Toen we bij het eiland Langatabbetje (Langata Biki) kwamen werden we heel hartelijk ontvangen door de bewoners. We hebben ons geïnstalleerd en zijn een rondje gaan lopen door het dorp. Dit hadden we beter niet kunnen doen. We werden heel vreemd aangekeken, niemand zei wat en iedereen fluisterde, we zijn dus ook na 10 minuten weer terug gegaan. Waarom dit gebeurde weet ik nu. Het is namelijk zo dat je je eerst moet melden bij de Kapitein wanneer je een dorp bezoekt. De Kapitein is de hoogste macht in het dorp, hij/zij bepaalt wat er gebeurt en zolang de Kapitein niet heeft goedgekeurd dat je er bent zal niemand iets voor je doen. Wanneer dit wel zo is gaan de Basja’s (die staan onder de Kapitein) het dorp in om te vertellen dat er mensen uit Nederland zijn en dat het goed is. Na het heerlijke eten zijn we met één van de werknemers toch het dorp in gegaan en we werden vriendelijk ontvangen, omdat hij de mensen al kende. We hebben alles van het dorp gezien, met verschillende mensen gepraat, vruchten geproefd en zelfs een aapje gezien (zo schattig!). Toen we terug kwamen was er een vergadering bezig, we zijn daar bij gaan zitten, maar ik verstond er niks van, omdat ze Saramakaans praten in het dorp. We besloten maar vroeg naar bed te gaan, moe van alle indrukken. Het slapen ging niet echt lekker. Het was ontzettend warm op onze kamer en erg muf. Toch heb ik een paar uur slaap kunnen pakken, gelukkig.
De volgende ochtend gingen we een kijkje nemen in het Medical Centre en op de basisschool in het dorp. Wat me opviel was dat de juffrouw 2 klassen les moest geven en dus iedere keer heen en weer aan het lopen was. De kinderen werden aan het werk gezet, er werd niet echt lesgegeven.
Daarnaast is er weinig zorg voor de mensen. Ouderen bijvoorbeeld moeten door hun familieleden worden opgevangen. Hebben ze dit niet, dan zijn ze aangewezen op mensen die af en toe langskomen. Na het middageten hebben we heerlijk gezwommen in de rivier. Later hebben we ook maar besloten om te gaan douchen in de rivier, want anders moest het met een klein bakje water.. Dit is echt heel gaaf om mee te maken. Bewoners baden in de rivier, wassen af in de rivier en wassen hun kleren in de rivier. Die avond zijn we weer op tijd naar bed gegaan en heb ik iets beter geslapen dan de nacht ervoor.
We moesten er vrijdag vroeg uit (6 uur!), omdat we in de ochtend 3 eilanden zouden gaan bezoeken. Het is de bedoeling om een landbouwproject te starten in het gebied met 11 eilandjes. Met dit project heb ik niks te maken, maar het is wel interessant om te zien hoe het gaat. We gingen eerst naar Tabiki-Ede, 2 uur in de Korjaal. Daar aangekomen ontmoetten we de Kapitein van het dorp en kwamen de Basja’s om de Kroetoe (vergadering) bij te wonen. Ik kon niet verstaan wat er allemaal werd gezegd, maar ik heb me wel verbaasd over wat dingen. Ten eerste praten de mensen niet tegen de Kapitein, dit is namelijk niet toegestaan. Het is de bedoeling dat je iets zegt tegen de Basja en die zegt het dan weer tegen de Kapitein. Er werd ook veel door elkaar gepraat en het duurde aardig lang. We wilden opstaan, maar dit mocht nog niet. Je mag namelijk pas opstaan wanneer de Kapitein heeft gezegd dat hij klaar is met praten en we mogen gaan. We zouden eigenlijk naar nog 2 eilanden gaan, maar omdat het zo lang duurde zijn we daar niet heen geweest.
Toen we weer bij Langatabbetje aan kwamen hadden de locals voor ons gekookt. We hebben heerlijk gegeten en zijn toen weer terug gegaan naar Paramaribo.
Thuis aangekomen was ik ontzettend moe en heb ik heerlijk geslapen.
Deze 3 dagen waren een paar van de mooiste, meest bijzondere, leerzame en verbazingwekkende dagen ooit. Het is niet te geloven dat je in zo’n andere wereld terecht komt. Ik vind het speciaal dat ik dit heb mogen mee maken en hoop nog een keer te gaan.
Zaterdag ben ik met Paulien, Saskia, Ofelia, Daphne, Mariëlle en Tamara naar Cola Creek geweest. Dit was echt een heerlijke dag. We hebben lekker gezwommen in de creek en in de zon gelegen. Terug gekomen was ik aardig verbrand. Als snel kwamen onze huisbaas, klusjesman, 2 begeleiders van Stage Services en onze docenten vanuit het Windesheim, voor de geplande barbecue. De kip ging op de barbecue en de literflessen Parbo Bier kwamen tevoorschijn. We hebben een super gezellige en leuke avond gehad en zijn daarna naar Dansclub Tequilla gegaan. Al met al een heel toffe zaterdag gehad en zondag heerlijk lui gedaan.
Al met al is het hier dus echt fantastisch. Ik vind het moeilijk om alles te omschrijven. Ik maak zo veel mee en het is moeilijk om het bijzondere gevoel hierbij te beschrijven.
Ik hoop dat jullie hebben genoten van mijn eerste blog.
Heel veel liefs uit Suriname!
Ik zit alweer 2 weken in het mooie Suriname. Wat is het wennen hier zeg! Het verkeer, het eten, de hitte, de insecten…alles is anders.
Onze vlucht is goed verlopen, maar was best wel lang. Eenmaal aangekomen op de luchthaven van Zanderij moesten we nog een uur in de rij staan om door de douane te komen. We werden daarna heel vriendelijk opgevangen door iemand van Stage Services en gingen snel de bus in om naar ons huis te gaan. Na ongeveer 2 uur onderweg te zijn geweest kwamen we eindelijk aan bij ons appartementencomplex. Het ziet er mooi uit en ik voel me er al aardig thuis, maar soms best wel druk hoor met 16 meiden bij elkaar..
De eerste 2 weken zijn eigenlijk heel snel gegaan en ik heb vrij weinig uitgevoerd. Het is vooral erg wennen en alles verkennen. We hebben ook onze projectbegeleider ontmoet en een kort gesprek gehad. Alles was nog erg onduidelijk, dus we wisten niet zo goed wat we moesten verwachten. We hebben met onze grote fantasie wel een Plan van Aanpak kunnen maken, maar wachten nog op goedkeuring.
Helaas had ik de eerste paar dagen al erg veel last van de muggen. Mijn voet begon dik te worden en later zelfs een beetje zwart. Ik ben toen naar de dokter gegaan voor een consult. Mijn beide voeten bleken ontstoken te zijn en ik heb daarvoor antibiotica gekregen. Gelukkig gaat het nu allemaal goed! Alleen de muggen zijn heel vervelend…. En laten we het maar helemaal niet hebben over de kikkers die overal rondhupsen! (ENG!!)
De tweede week, op een maandag, kregen we ineens een berichtje of we mee zouden willen naar het binnenland. Dit was even schrikken.. We wisten wel dat we een keer zouden gaan maar hadden niet verwacht dat het zo snel al zou zijn. We hebben met onze begeleider overlegd en zijn als een gek spullen gaan uitzoeken die we mee moesten nemen.
Op woensdagochtend om 8 uur vertrokken we dan met een busje naar het binnenland. Best wel zenuwachtig stapte ik in de bus. Met mij waren Manon (student), Linda (student), Marijn (student), 2 werknemers van Stichting IICA, een vertegenwoordigster van het Ministerie van Regionale Ontwikkeling, 2 mensen van het Ministerie van Landbouw Veeteelt en Visserij, 1 werknemer van Stichting Wan Mama Pikien (daar loop ik ook stage) en iemand van Stichting Sorts.
We zijn ongeveer 6 uur onderweg geweest, maar wat heb ik me ontzettend vermaakt in de bus. De omgeving was adembenemend mooi en ook heel hobbelig haha. Uiteindelijk kwamen we aan en moesten we nog 10 minuten in een bootje, een Korjaal genoemd. Toen we bij het eiland Langatabbetje (Langata Biki) kwamen werden we heel hartelijk ontvangen door de bewoners. We hebben ons geïnstalleerd en zijn een rondje gaan lopen door het dorp. Dit hadden we beter niet kunnen doen. We werden heel vreemd aangekeken, niemand zei wat en iedereen fluisterde, we zijn dus ook na 10 minuten weer terug gegaan. Waarom dit gebeurde weet ik nu. Het is namelijk zo dat je je eerst moet melden bij de Kapitein wanneer je een dorp bezoekt. De Kapitein is de hoogste macht in het dorp, hij/zij bepaalt wat er gebeurt en zolang de Kapitein niet heeft goedgekeurd dat je er bent zal niemand iets voor je doen. Wanneer dit wel zo is gaan de Basja’s (die staan onder de Kapitein) het dorp in om te vertellen dat er mensen uit Nederland zijn en dat het goed is. Na het heerlijke eten zijn we met één van de werknemers toch het dorp in gegaan en we werden vriendelijk ontvangen, omdat hij de mensen al kende. We hebben alles van het dorp gezien, met verschillende mensen gepraat, vruchten geproefd en zelfs een aapje gezien (zo schattig!). Toen we terug kwamen was er een vergadering bezig, we zijn daar bij gaan zitten, maar ik verstond er niks van, omdat ze Saramakaans praten in het dorp. We besloten maar vroeg naar bed te gaan, moe van alle indrukken. Het slapen ging niet echt lekker. Het was ontzettend warm op onze kamer en erg muf. Toch heb ik een paar uur slaap kunnen pakken, gelukkig.
De volgende ochtend gingen we een kijkje nemen in het Medical Centre en op de basisschool in het dorp. Wat me opviel was dat de juffrouw 2 klassen les moest geven en dus iedere keer heen en weer aan het lopen was. De kinderen werden aan het werk gezet, er werd niet echt lesgegeven.
Daarnaast is er weinig zorg voor de mensen. Ouderen bijvoorbeeld moeten door hun familieleden worden opgevangen. Hebben ze dit niet, dan zijn ze aangewezen op mensen die af en toe langskomen. Na het middageten hebben we heerlijk gezwommen in de rivier. Later hebben we ook maar besloten om te gaan douchen in de rivier, want anders moest het met een klein bakje water.. Dit is echt heel gaaf om mee te maken. Bewoners baden in de rivier, wassen af in de rivier en wassen hun kleren in de rivier. Die avond zijn we weer op tijd naar bed gegaan en heb ik iets beter geslapen dan de nacht ervoor.
We moesten er vrijdag vroeg uit (6 uur!), omdat we in de ochtend 3 eilanden zouden gaan bezoeken. Het is de bedoeling om een landbouwproject te starten in het gebied met 11 eilandjes. Met dit project heb ik niks te maken, maar het is wel interessant om te zien hoe het gaat. We gingen eerst naar Tabiki-Ede, 2 uur in de Korjaal. Daar aangekomen ontmoetten we de Kapitein van het dorp en kwamen de Basja’s om de Kroetoe (vergadering) bij te wonen. Ik kon niet verstaan wat er allemaal werd gezegd, maar ik heb me wel verbaasd over wat dingen. Ten eerste praten de mensen niet tegen de Kapitein, dit is namelijk niet toegestaan. Het is de bedoeling dat je iets zegt tegen de Basja en die zegt het dan weer tegen de Kapitein. Er werd ook veel door elkaar gepraat en het duurde aardig lang. We wilden opstaan, maar dit mocht nog niet. Je mag namelijk pas opstaan wanneer de Kapitein heeft gezegd dat hij klaar is met praten en we mogen gaan. We zouden eigenlijk naar nog 2 eilanden gaan, maar omdat het zo lang duurde zijn we daar niet heen geweest.
Toen we weer bij Langatabbetje aan kwamen hadden de locals voor ons gekookt. We hebben heerlijk gegeten en zijn toen weer terug gegaan naar Paramaribo.
Thuis aangekomen was ik ontzettend moe en heb ik heerlijk geslapen.
Deze 3 dagen waren een paar van de mooiste, meest bijzondere, leerzame en verbazingwekkende dagen ooit. Het is niet te geloven dat je in zo’n andere wereld terecht komt. Ik vind het speciaal dat ik dit heb mogen mee maken en hoop nog een keer te gaan.
Zaterdag ben ik met Paulien, Saskia, Ofelia, Daphne, Mariëlle en Tamara naar Cola Creek geweest. Dit was echt een heerlijke dag. We hebben lekker gezwommen in de creek en in de zon gelegen. Terug gekomen was ik aardig verbrand. Als snel kwamen onze huisbaas, klusjesman, 2 begeleiders van Stage Services en onze docenten vanuit het Windesheim, voor de geplande barbecue. De kip ging op de barbecue en de literflessen Parbo Bier kwamen tevoorschijn. We hebben een super gezellige en leuke avond gehad en zijn daarna naar Dansclub Tequilla gegaan. Al met al een heel toffe zaterdag gehad en zondag heerlijk lui gedaan.
Al met al is het hier dus echt fantastisch. Ik vind het moeilijk om alles te omschrijven. Ik maak zo veel mee en het is moeilijk om het bijzondere gevoel hierbij te beschrijven.
Ik hoop dat jullie hebben genoten van mijn eerste blog.
Heel veel liefs uit Suriname!
-
14 Maart 2016 - 17:57
Chiquita Ho-Sam-Sooi:
Naomi, wat een leuk verslag!!! Goed te lezen dat je er zo van geniet. En mooi dat jullie goed begeleid worden. Ben benieuwd naar het volgende verslag. Groetjes, Chiquita. -
14 Maart 2016 - 18:18
Aalt:
Hey Naomie, wat gaaaaaf om allemaal te beleven en heel leuk geschreven. Ik zit al op je volgend verslag te wachten. Liefs Aalt. -
14 Maart 2016 - 19:31
Jacomijn:
Geweldig hoor! En juist die beproevingen, de binnenlanden in en dingen zien die je laten verbazen maakt het reizen zo mooi!! Heel veel plezier verder! -
14 Maart 2016 - 20:13
H Bal:
Lieve Naomie,
Wat een leuk reisverslag heb je geschreven. Ik ben blij dat je het daar zo naar je zin hebt.
Zorg goed voor jezelf, en geniet er nog van.
Dikke knuffel en zoen van oma -
14 Maart 2016 - 20:29
Asselien:
Wat leuk om je te volgen Naomi! Nog heel veel leuks gewenst! Liefs, Asselien -
14 Maart 2016 - 22:38
Mama:
Lieve meid, wat leuk om te lezen. Fijn dat we mee kunnen genieten op deze manier!!!!
Kusjes mama -
15 Maart 2016 - 17:12
Carola:
Leuk verslag. Wat leer je zo veel he. Fijn dat je het gezellig hebt. Succes met je project. Pas op met de zon, dat je niet te veel verbrand. Xx tante Carola. -
15 Maart 2016 - 21:49
Dennis:
Hey Naomie, mooie foto's en een mooi geschreven reisverslag. Hopelijk schrijf je nog veel meer.
Dikke kus
Papa -
15 Maart 2016 - 23:06
Renate:
Hey Naomie. Wat mooi dat we je zo kunnen volgen zo aan de andere kant van de wereld. Ik hoop dat je een mega mooie tijd mag beleven en dat je een heleboel herinneringen meeneemt . Dit pakken ze je nooit meer af. Ben nu al benieuwd naar je volgende verslag. Groetjes, Renate -
16 Maart 2016 - 23:08
Arnielle:
Wat leuk om je zo te volgen, en fijn dat je het zo naar je zin hebt! Ik kijk nu al uit naar het vervolg. Geniet ervan, gr Arnie -
07 April 2016 - 10:55
Anja:
Hey Naomie,
Wat een super leuk verslag,wat schrijf je lekker!
Geweldig om te lezen wat je allemaal meemaakt, iets anders dan een kano tocht in Frankrijk....Ha Ha...
Geniet ervan en ik wacht op de volgende.
Liefs Anja
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
